Historia powstania ogrodów w stylu francuskim
Ogród w stylu francuskim zapoczątkowany został w epoce baroku, czyli okresie, w którym szeroko pojęta sztuka zyskała bogatą i niezwykle efektowną formę. Szacuje się, że początek tworzenia ogrodów w stylu francuskim przypada na XVII wiek, kiedy na francuskim tronie zasiadał król Ludwik XIV, zwany także Królem Słońce. Ogród francuski wywodzi się z renesansowych ogrodów tworzonych na obszarze Włoch. Ten styl aranżacji ogrodów był niezwykle popularny przez około 150 lat, aż do czasów upadku Napoleona. Wtedy ogrody w stylu francuskim zaczęły ustępować miejsca romantycznym i klimatycznym ogrodom angielskim. I choć ogrody w stylu francuskim nie są tak popularne jak w XVII wieku, to współcześnie są jednym z wielu wyznaczników aranżacji przestrzeni. W Polsce ogrody francuskie znajdują się między innymi przy Zamku Królewskim w Warszawie, Pałacu Królewskim we Wrocławiu oraz w Parku Branickich w Białymstoku.
Symetria i uporządkowanie – cechy charakterystyczne ogrodu w stylu francuskim
Ogrody w stylu francuskim są misternie zaplanowane. Z lotu ptaka przypominają wzorzyste makiety z naniesionymi obiektami. Wyjście z pałacu najczęściej wyznacza ścieżkę, przebiegającą przez środek ogrodu, która jednocześnie wytycza jego oś symetrii. Roślinność panująca w ogrodzie francuskim jest dokładnie uformowana, dzięki czemu całość przestrzeni jest regularna i uporządkowana. Oprócz roślinności w ogrodach w stylu francuskim stosuje się różnego typu elementy architektoniczne, posągi, duże, bogato zdobione fontanny, a także budowle, na przykład oranżerie, które zimą służyły za miejsce przechowywania roślin egzotycznych.
Ogród w stylu francuskim – anturaż dla wzniosłych budowli
Ogrody w stylu francuskim towarzyszyły wielkim i okazałym zespołom pałacowym. Naczelnym przykładem tego typu parceli jest ogród francuski znajdujący się przy Pałacu Wersalskim, zaprojektowany przez André Le Nôtre. Zajmujący około 800 hektarów ogród uznawany jest za wzorzec ogrodu w stylu francuskim, podkreślający bogactwo i rangę króla Francji. Le Nôtre dokładnie zaplanował przestrzeń, w której dominują precyzyjnie przystrzyżone żywopłoty i trawniki. Równie istotnym elementem Ogrodu Wersalskiego są posągi, na przykład Apolla i Latony oraz szereg kanałów i fontann, zasilanych systemem pomp wodą z Sekwany. Na polecenie Ludwika XIV wyznaczono również ogródek warzywny, który pozwalał na przedłużenie okresu wegetacyjnego wielu roślin, w tym szparagów i fig.
Gatunki roślin typowe dla ogrodów w stylu francuskim
W ogrodach francuskich w dużej mierze wykorzystywane są gatunki rodzime oraz te, które nadają się do łatwego formowania. Przy alejach stosowane są buki, graby, lipy, dęby, a do tworzenia labiryntów wykorzystywane są bukszpany. Do ogrodów w stylu francuskim sprowadzano niegdyś egzotyczne gatunki roślin, na przykład drzewka cytrynowe i pomarańczowe, jaśmin i mirt, które na okres zimy przenoszono do oranżerii. Rabaty kwiatowe pełnią drugorzędną rolę w ogrodzie francuskim. Szczególnie często wykorzystywano kwiaty cebulowe takie jak, np.: lilie, tulipany, szafirki, narcyzy i hiacynty, a także: goździki, stokrotki, nagietki i aksamitki.
– Czym wyróżniają się nowoczesne ogrody minimalistyczne?
– Jak urządzić ogród przed wejściem do domu?
– Jak urządzić mały ogród z tarasem?
Odpowiedz